Vieze doekjes en grote vruchten

Vieze doekjes en grote vruchten

Ik neem mezelf voor om op mijn volgende reis Glorix doekjes mee te nemen. Sorry voor de reclame, maar wat een zegen zou dat hier zijn… vieze toiletten zonder bril en vatendoekjes die hopelijk vorige maand nog zijn gewassen…  het is weer even slikken. In de 8 jaar dat we in Zuid Afrika woonden hadden we ons eigen huis en kon ik mijn westerse maatregelen naar hartelust uitvoeren ;-)  Maar sinds we steeds rondreizen en dan hier en dan daar logeren, moet ik regelmatig slikken en hopen dat het goed zal gaan.  Maar alle ongemak, het gemis van kinderen en kleinkinderen en het voor drie maanden leven uit de koffer weegt zeker niet op tegen alles wat we hier mogen doen!

Half augustus tot 20 november zijn we weer in Afrika. Steef heeft twee weken lesgegeven op een zendingsschool in Botswana. De studenten waren  erg bemoedigd door het onderwijs en de persoonlijke gesprekken.

Iedere zondag is er gelegenheid om te spreken in kerken, soms zelfs twee keer op een zondag. De meeste kerken zijn plattelandskerken met alleen Zulu of Tswana sprekende mensen. Gelukkig worden we vertaald, maar een klein praatje vooraf doe ik (Tineke)  in Zulu en dat wordt enorm gewaardeerd. 

In Pretoria mochten we spreken op een pastors meeting (zie poster) Haha, no pressure als je hoofden in de straten van Pretoria hangen ;-) . We mochten 30 Pastors toespreken en het belang van zending en kinderwerk in hun kerken benadrukken. De meeste inlandse kerken hebben geen kinderdienst, laat staan counseling voor kinderen, kinderen, die zo vaak worden misbruikt en in het nauw komen door stervende ouders.

De enige counseling die ze krijgen is een hand op hun hoofd bij de begrafenis en de woorden: ‘Sorry, man’.  Het is heerlijk om juist deze pastors te mogen laten zien wat ze kunnen betekenen voor kinderen. Een pastor kwam na de sessie naar me toe met tranen in zijn ogen en vertelde dat dat precies was wat hij had doorgemaakt: hij had als 6 jarige jongen zijn beide ouders verloren en niemand had ooit met hem daarover gesproken.

Die week nog meer Bijbelstudies mogen geven en gesprekken gevoerd.

Daarna een week in Benoni geweest en mensen opgezocht die we goed kennen van onze 8 jaar wonen hier.

Onder andere ook Brandon (zie foto) en Bongani, die we regelmatig in huis hebben gehad. Ze zijn nu resp.18 en 14 jaar. Beide jongens hebben het moeilijk. Ook zij hadden hun moeiten en vragen en er wordt nooit met hen gesproken, dat is gewoon geen deel van de cultuur hier. Wat was het goed om een persoonlijk gesprek met ieder van hen te hebben. We kunnen hen van hier uit ook makkelijker bellen en zullen dat zeker doen.

Inmiddels zitten we in White River, een heerlijk gebied met grote vruchten ( enorme, rijpe avocado’s die hier zo even uit de boom vallen, heerlijk!). Opvallend ook de grote ‘kerststerren’ die wij in miniformaat voor de Kerstdagen kopen. Grappig hoe je zelf zo cultuurgebonden bent. Ik vind ze namelijk een beetje misplaatst in dit voorjaar, maar hier vinden ze het een voorjaarsplant…

We zullen in White River spreken in een gebied waar armoede en occultisme/zwarte magie hoogtij vieren. Jezus Christus maakt vrij van angst en vervloekingen. Een aantal van hen hebben dat al mogen ervaren, maar er is nog veel te doen. Ook gaan we verder met kinderwerk en vrouwenbijbelstudies. We genieten van ons zijn hier!  

Iedere morgen bidden we hier samen en soms met een groep. Mocht u zelf gebedspunten met ons willen delen dan zullen we die zeker meenemen in onze gebeden.  

Een hartelijke groet,

Steef en Tineke